رسپینا دختر پاییزی

بازم نامه می دم با سطر قرمز

اخه این بار شده من با تو هرگز

نمیخوام حالتو حتی بدونم

تعجب می کنی اره همونم

همونم که می گفتم نازنینم

بمیرم اما اشکاتو نبینم

تعجب می کنی اره عجیبه

میخوام دور شم ازت خیلی غریبه

نمی بینیم همو این خوبه بهتر

فریبی بود که من از تو ندیدم

گل بیتا چرا اخمات توهم شد؟

چیه توهین به ذات محترم شد؟

دیگه کوتاه کنم با یک خداحافظ

که عشق ما رسید به سد هرگز